Beta Testing the world!

Προειδοποιώ: Το άρθρο προβλέπεται σοβαρό, με πολύ μικρές δόσεις χιούμορ.

Το ερώτημα που βάζω στον τίτλο θα μπορούσε να έχει υπότιτλο, αν είχε τέτοια δυνατότητα η μηχανή του blog (ή μήπως έχει και δεν το έχω ψάξει;) ο οποίος ίσως να ήταν κάπως έτσι: “Όλεθρος στα χέρια του Κεφαλαίου, βάλσαμο στα χέρια του λαού”.

Το οποίον όμως είναι λάθος. Πέρα για πέρα, εκατό τοις εκατό, δεν υπάρχει περίπτωση. Μια πολύ γρήγορη απάντηση δίνει ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θανάσης Γεράνιος, στην συνέντευξή του στο Ριζοσπάστη της Πέμπτης 17 Μάρτη: http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6155916

Είναι ατυχήματα που ο άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να υπολογίζει ότι αυτά θα συμβούν. Αλλά συμβαίνουν. Η πυρηνική ενέργεια και οι πυρηνικοί κίνδυνοι δεν εντάσσονται στους νόμους των συμβατικών κινδύνων όπως είναι τα τροχαία, τα αεροπορικά ή άλλα ατυχήματα. Δεν μπορούν να ενταχθούν, γιατί έχουν πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, διάρκεια και έκταση… Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα, αλλά το αναφέρω τώρα πολύ περιληπτικά. Δεν επιτρέπεται, και επιστημονικά, να βάλει κανείς πιθανότητες σε πυρηνικά ατυχήματα.

Μπράβο κύριε Καθηγητά. Έτσι απλά, δεν μπαίνουν πιθανότητες σε πυρηνικά ατυχήματα. Ας πούμε, ποια είναι η πιθανότητα να χτυπήσει ένας μετεωρίτης μεγέθους μπάλας ποδοσφαίρου κάποιον πυρηνικό αντιδραστήρα; Μία στο εκατομμύριο, δισεκατομμύριο, τρις; Η πιθανότητα όμως ΔΕΝ είναι μηδέν και άρα υπάρχει. Στη Φουκουσίμα έγινε ένας σεισμός 9 Ρίχτερ, ο τρίτος μεγαλύτερος από τους καταγεγραμμένους κι έπεσε ένα τσουνάμι. Σταμάτησε το σύστημα ψύξης (που σ’ αυτούς τους αντιδραστήρες είναι το ίδιο με το σύστημα που κινεί τις γεννήτριες), δεν λειτούργησε το backup, και δεν λειτούργησε το backup του backup. Στάσου, δηλαδή, backup του backup; Μόνο ο Αστροστόλος έχει δύο μπακαπ συστήματα για κάθε λειτουργία! Και δεν λειτούργησαν και τα δύο; Ποιες είναι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό; Α, ναι…

Αλλά και με πιθανότητες να παίξεις, οι επιπτώσεις ποιες θα είναι; Πέρα από τις άμεσες και βραχυχρόνιες δηλαδή, οι οποίες είναι γνωστές και μας έχουν ρημάξει τ’ αυτιά τις τελευταίες μέρες. Επιπτώσεις: Μακροχρόνια επιβάρυνση του ήδη βεβαρυμένου σε ραδιενέργεια πλανήτη. Από την πρώτη πυρηνική δοκιμή και το ξεκίνημα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, είτε για ειρηνικούς είτε για πολεμικούς σκοπούς, το περιβάλλον έχει επιβαρυνθεί με πολλή, πάρα πολλή ραδιενέργεια. Το κακό μ’ αυτόν τον αόρατο κίνδυνο είναι ότι αθροίζεται. Δεν “περνάει” μετά από λίγο καιρό, οι επιπτώσεις παραμένουν, όπως η εισπνοή αμιάντου ο οποίος δεν βγαίνει ποτέ από το σώμα. Σιγά τα μικροσίβερτ θα μου πεις. Ναι, και, θες να κυκλοφοράμε με μετρητές γκάιγκερ να δούμε ποιος θα έχει δίκιο στο τέλος και θα την έχει πιο μεγάλη από την ραδιενέργεια; Ε, μα πια!

Ας πούμε, διαφωνώ τελείως με το άρθρο του Σταύρου Ξενικουδάκη εδώ: http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6158524, όπου γράφει “Στο σοσιαλισμό τα μεγάλα ατυχήματα μπορούν να είναι μόνον αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους ή δολιοφθοράς. Οχι φτηνής, αγοραίας αντίληψης για την ανθρώπινη ζωή.” Αυτό τί σημαίνει ωρέ Σταύρακα, ότι τα ατυχήματα θα έχουν μικρότερο αντίκτυπο; Το Τσερνόμπιλ (ο τόνος στο ο), παρά το γεγονός ότι έγινε σε συνθήκες σοσιαλισμού, παραμένει ακόμα και σήμερα το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα εργοστασίου. Οι βόμβες φυσικά εξαιρούνται. Ίσως η Φουκουσίμα να το φτάσει και να το ξεπεράσει, αλλά είναι τελείως λάθος να πιστεύουμε ότι στο σοσιαλισμό θα υπάρχει μειωμένος κίνδυνος πυρηνικού ατυχήματος. Με το ίδιο σκεπτικό, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα στο σοσιαλισμό θα είναι ευλογημένα και δεν θα αποτελούν κίνδυνο για την Υγεία, επειδή θα έχουν ελεγχθεί καλύτερα; Ίσα-ίσα, που πρέπει να μπει το βασικό ερώτημα: είναι προς όφελος της κοινωνίας η χρήση πυρηνικών; Ή μήπως πρέπει να στραφούμε επιτέλους σε χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως η ηλιακή, η αιολική ή η γεωθερμική; Παράδειγμα: Τη στιγμή που στη Λέσβο υπάρχει η θερμότερη πηγή με 98 βαθμούς Κελσίου (που σημαίνει μικρό βάθος), γιατί δεν εφαρμόζεται η χρήση τεχνολογιών γεωθερμίας όπως στην Ισλανδία και συνεχίζει να επιβαρύνεται ο πληθυσμός των 30Κ κατοίκων με τη ρύπανση του εργοστασίου (άλλη φαεινή ιδέα αυτή, εργοστάσιο ηλεκτρισμού κυριολεκτικά μέσα στην πόλη); Απάντηση σιγά μην πάρω, αλλά όφειλα να τα πω, αμ πώς!

Κι άντε, πες ότι δεν γίνεται κανένα ατύχημα. Τα πυρηνικά απόβλητα που πάνε;

…Εεεε, ντροπή!

Ο Αντώνης Δαμίγος είχε γράψει ένα άρθρο, ένα χρόνο πριν, (το οποίο ομοιάζει πολύ με ένα άρθρο του από το 2000), εδώ: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5512828. Όπου αναφέρει μεταξύ άλλων ότι η οριστική διακοπή της χρήσης πυρηνικής ενέργειας είχε προβλήματα λόγω του μεγάλου ποσοστού διείσδυσης στην παραγωγή και το κίνημα της Ειρήνης δεν μπορούσε να το θέσει άμεσα ως αίτημα. Το γιατί αυτό θα έπρεπε να αφορά το κίνημα της Ειρήνης, είναι άλλη κουβέντα, πλην όμως λαμβάνονταν υπόψιν και αυτός ο παράγοντας. Όσο όμως ο καπιταλισμός ξεσαλώνει, τόσο θα πολλαπλασιάζονται περιπτώσεις όπως αυτές της Φουκουσίμα. Η Γαλλία με 50 αντιδραστήρες παράγει το 75% του ηλεκτρισμού της, προφανώς και είναι μεγάλο πρόβλημα να σταματήσουν όλοι με τη μία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να κατασκευαστούν νέοι στη θέση τους, ή ότι δεν πρέπει να γίνει επιτέλους παροπλισμός των γερασμένων. Ούτε θα λύσει το πρόβλημα κανένα “stress-test” για να ελέγξουμε τις αντοχές.

Σιγά μην τους κάνουμε και τεστ κοπώσεως σε κυλιόμενο διάδρομο.

Για να συνοψίσω, total ban στην πυρηνική ενέργεια. Χτες.